Neen, ik wil helemaal niet gemeen overkomen met de titel van onze nieuwste blogpost. En wat het mannelijke lezerspubliek betreft, jammer genoeg zullen jullie niet te zien krijgen wat jullie misschien gehoopt hadden te zien. Deze teleurstelling rijker hoop ik alsnog dat jullie niet meteen wegzappen en beleefd eerst ons verslag lezen!
Wij hebben namelijk behoorlijk wat afge-'Tết' de voorbije dagen. Terwijl in België de kerstboom weer veilig op zolder opgeborgen is en velen onder jullie al behoorlijk wat nieuwjaarsrecepties hebben afgeschuimd, wachtte men in Vietnam (en in andere Oost- Aziatische landen) tot 31 januari om het nieuwe jaar 2014 te verwelkomen. Ze volgen hier namelijk China en de Chinese kalender, die bepaalt dat het nieuwe jaar valt op de dag van de tweede nieuwe maan na de winterwende. 過年 dus, ofte Chinese New Year, ofte Tết in het Vietnamees!
Zowat elke Vietnamees die in de stad werkt en woont, keert vóór Nieuwjaar terug naar zijn dorp van afkomst om samen met familie en vrienden dagen aan een stuk te feesten, een ware volksverhuizing dus! Treinen en bussen waren al weken op voorhand volgeboekt, er stonden lange rijen wachtenden aan de koerierdienst in de stad, de prijzen van vliegtuigtickets schoten de hoogte in, ... Het park in Saigon stond vol met 'maiflowers', gele chrysanten en Kumquats (fruitboompjes waarvan de vrucht gelijkt op kleine mandarijnen) die mensen kopen om het huis te zegenen en decoreren. Je vòelde gewoon aan de sfeer en de drukte in de stad dat er heel wat te gebeuren stond. En aangezien ABBA met hun 'Happy New Year' werkelijk òveral en op èlk moment van de dag door de radioboxen galmde, kon je moeilijk vergeten waar gans deze cirque om draaide.
Te midden van deze Tết- gekte probeerden wij koortsachtig 2 goedkope tickets voor het vliegtuig richting Cam Ranh te bemachtigen want we waren uitgenodigd door Tuan en Hien om samen met hen te feesten in zijn geboortedorp (Tuan is de baas van Easyriders, Hien is zijn vrouw).
Zonder al te grote verwachtingen maar vol enthousiasme namen we op 29 januari het vliegtuig en kwamen rond een uur of 9 's avonds aan bij Tuan, Hien en zijn familie. De eerste indrukken van de omgeving waren voor de dag daarop, het was donker en we hadden geen flauw benul van waar we aanbeland waren. Ons 'bed' voor de komende 5 nachten werd een bedsprei op de vloer, 1 hoofdkussen om te delen, een deken en boven ons een muskietennet met gaten in. We zijn wel wat gewend dus eigenlijk vonden we het best avontuurlijk!
Onze eerste ochtend werden we al vroeg gewekt door kakelende kippen, kwakende eenden, vroege zonnestralen die de stoffige kamer binnenvielen en spelende kinderen op het erf... Zalige wekker als je 't mij vraagt! We schoten in onze kleren en zagen voor het eerst de geweldige omgeving waarin we terechtgekomen waren: een leuk erf met 5 mastodonten van mangobomen die zorgen voor natuurlijke schaduw tijdens de hete uren van de dag, zandwegeltjes en kleine asfaltstraatjes in het dorp, leuke gekleurde huisjes en dit alles omgeven door een groen berglandschap. We zouden nog veel wauw-en en ooh-en tijdens ons verblijf, zo'n decor maakte immers nogal een stevige indruk op ons. Om nog maar te zwijgen over de mensen die er woonden en ons allemaal heel vriendelijk en enthousiast onthaalden wanneer we voorbij hun huis wandelden. We werden er zo heerlijk instant gelukkig van!
Tết houdt wel wat tradities in. Eerst en vooral staat men 3 dagen na elkaar om 4u30 op om naar de mis te gaan. De eerste mis (op de eerste dag van het nieuwe jaar) was overweldigend en zeer zeker de moeite om mee te maken. De kerk zat stampvol en ook buiten volgden honderden mensen mee. Onze Katholieke Kerk kan alleen maar dromen van zo'n talrijke opkomst. Er werd op de gong geslaan, gezongen, muziek gemaakt. Een waar feest dus. Daarna gingen we een eind verderop naar het kerkhof om met een gebed en wierookstokjes de overleden familieleden te begroeten.
De tweede dag vond de mis plaats in openlucht op het kerkhof. Het was pikkendonker toen we vertrokken, alleen al de betoverende sterrenhemel maakte het de moeite waard zo vroeg uit de veren te zijn. De rijzende zon die de omliggende bergen en gekleurde graven met een zachte gloed bedekte terwijl de mis zich voltrok, maakten de magische ochtend compleet. De mis op de derde dag van het nieuwe jaar had niks bijzonders om het lijf..was ik maar wat langer in bed blijven liggen!
Tijdens de feestdagen krijgen kinderen van grootouders, nonkels, tantes en vrienden 'lucky money', een kleine cent die ze in ontvangst mogen nemen nadat ze voor de desbetreffende persoon een wens hebben uitgesproken. Het lijkt een beetje op onze Nieuwjaarsbrief, alleen dan zonder brief en met hier en daar een kwinkslag tussenin. Het leverde hartelijke taferelen op, een mooie traditie die ze wat ons betreft zeker in ere mogen houden!
Daarnaast gaat men vooral op bezoek bij vrienden en familie in het dorp. Er komt overal eten, drinken en zoetigheden op tafel. Mannen roken en drinken eigenlijk dagen aan een stuk, vrouwen maken eten klaar voor het gezin, de familie en de gasten. Zij mengen zich niet in de debatten die de mannen voeren maar blijven veeleer op de achtergrond. Tim kon er niet onderuit en mocht overal met Tuan mee op visite bij vrienden om jawel, te drinken en te roken.
Na 6 dagen waren we blij om terug aan het reizen te gaan, eens iets anders dan rijst te kunnen eten (elke maaltijd bleek een rijstmaaltijd te zijn) en niet meer te mòeten roken en drinken (Tim), maar we hebben zeker en vast genoten van ons verblijf op het platteland. We leefden op het ritme van de natuur in een prachtige omgeving, hadden een fantastische tijd met de kinderen en kregen het voorrecht van dichtbij te zien hoe het leven er aan toe gaat op den buiten. Mijn schade 'naar de kerk gaan' heb ik ondertussen ook wel ingehaald!
Chúc Mừng Năm Mới! (Happy New Year!)
(Cam Ranh - 06/02/2014)
