Déjà vu?!

Het moet ongeveer een jaar geleden zijn dat ik op televisie een documentaire zag over Tibet, meer bepaald over de Tibetaanse zelfverbrandingen. De actievoerders steken zichzelf en plein public in brand met als doel de wereldpers te halen en zo druk te zetten op de Chinese regering om de Tibetanen hun autonomie terug te geven. Dat ze daarbij het leven laten blijkt niet op te wegen tegen de vrijheid die hen wordt ontnomen. Het feit dat jonge mensen kiezen om hun leven te geven en een vreselijke pijn te lijden om een politiek doel te bereiken, bleef nog dagen lang in mijn hoofd rondspoken. Na wat opzoekwerk op het internet vond ik naast de vele gruwelijke foto's en beelden ook de oorsprong van het ritueel. 

Thích Quảng Đức was een monnik die zichzelf op 11 juni 1963 in Saigon in brand stak als protest tegen de overheid die het boeddhisme discrimineerde ten bate van het Rooms-Katholieke geloof. De volledige ceremonie werd gefilmd en ging toen de wereld rond. Op Wikipedia staat bij de steekkaart van deze monnik een foto van de tentoongestelde wagen waarmee hij destijds naar Saigon is gereden. Ik vond het toen ridicuul dat ze die wagen bewaard hebben in een museum, want geef toe, zo'n auto als relikwie voor een zelfverbranding is toch wat vreemd? Dat dit gebeuren zich in Vietnam afspeelde was zelfs niet tot me doorgedrongen. Tot op een regenachtige dag in Hué.

We trachten de regendagen in de voormalige hoofdstad van Vietnam zo nuttig mogelijk in te vullen door de gebruikelijke bezienswaardigheden te bezichtigen. Na een bezoek aan de 'verboden stad' op onze eerste dag huren we op onze tweede dag een scooter om wat bezienswaardigheden buiten de stadskern te zien. We houden het bewust bij één graftombe en één tempel want onze goesting valt letterlijk in het water.

Na een blitsbezoekje aan het mausoleum van Minh Mang rijden we richting de Thien Mu Pagoda. Ik heb geen idee wat er zo bijzonder is aan deze tempel en laat me vooral overtuigen door An om er toch een kijkje te gaan nemen, ze spreekt onder andere over een mooi uitzicht over de Perfume River. Akkoord, ware het niet dat het grijze, miezerige en kille weer daar een stokje voor steekt. De tempel lijkt op het eerste zicht niet bijzonder, er is wel een schooltje naast waar we jonge monniken zien en horen studeren.

Achter de tempel ligt de gebruikelijke kitscherige tuin waar mijn oog ineens valt op...de neus van een blauwe auto. Dezelfde blauwe auto als op de foto op Wikipedia! In een flits komen alle beelden terug van de brandende monnik met rondom hem massa's toeschouwers die niks, maar dan ook niks ondernamen. De lichtblauwe Austin staat vreemd genoeg niet in een museum, maar gewoon in de tuin van de tempel waar de monnik voor zijn wanhoopsdaad geleefd heeft. Meer dan de auto en een foto van de brandende monnik vinden we hier niet terug. Gelukkig dat ik af en toe eens een documentaire bekijk, ik had hier anders mooi gestaan! Of misschien kan ik in het vervolg beter ook eens door de Rough Guide bladeren, waarin het verhaal netjes uit de doeken wordt gedaan...

(Hué - 18/01/2014)