Nieuw!

Nieuwe foto's van ons tweede bezoek aan Phnom Penh en ons 3-daags bezoek aan het Angkor Archeologisch Park in het noordwesten van Cambodja zijn nu beschikbaar via het tabblad 'pics' of via de link: http://shufflerhythm.blogspot.com/p/picture-time.html.
Zeker doorklikken naar ons volledige album!(https://plus.google.com/u/0/photos/109465804614777439680/albums/5959829578853653633)
Binnenkort volgt meer!

I'm dreaming of a white X-mas

Jingle Bells, Rudolf the red nosed raindeer en vele andere zeemzoeterige kerstliederen schallen hier door de radioboxen. En hoewel ze van z'n leven nog geen sneeuw gezien hebben passeert Bing Crosby met zijn I'm dreaming of a white X-mas regelmatig de revue. Wel een beetje raar bij 30°C! Kerstmis mag dan niet echt een feest met betekenis zijn in hun cultuur, ze weten er de sfeer wel in te brengen! Soms way over the top, maar wel dikke fun :-)

Merry X- mas allemaal!

Alles went.

Na een dikke week luieren, eten, zwemmen, niks doen, boeken lezen en o ja, nog wat luieren, keken we ernaar uit om ons terug onder de levenden te begeven. We hadden lang genoeg met de benen in de lucht gelegen, het werd tijd om terug te keren naar het chaotische Phnom Penh. Hoe overweldigend, drukkend warm, hectisch en vuil het de vorige keer leek, hoe aangenaam het deze keer aanvoelde om in de levendige stad, waar het voor ons allemaal begon, te vertoeven. We waren blijkbaar snel gewend geraakt aan de massa scooters, jeeps en tuk-tuks die zich door de stad bewegen, het vuil dat aan de stoepranden ligt en de verzengende hitte van de blakende zon. It felt good to be back!

Naast nog wat sightseeing, een bezoekje aan het postkantoor (ja ja, sommigen onder jullie krijgen post!) en het regelen van de visums voor Vietnam, hebben we vooral lekker gegeten en kooklessen gevolgd. Onze verwachtingen waren misschien wat te hoog gespannen voor de Cambodja cooking class, maar de gerechtjes waren wel zeer lekker en dat is toch wel het belangrijkste, zeker wanneer je slechts 23 USD betaalt voor een volledige dag.

Lezers onder jullie die ooit de weg naar Phnom Penh vinden, hier enkele aanbevelingen om je culinair te verwennen:

Street 51: Heel wat food stalls slaan hier vanaf 17u hun tenten op en maken heerlijke lokale gerechten klaar voor een prikje. Je zit hier ook echt tussen de locals op een plastieken stoeltje te eten, wat de ervaring des te rijker maakt.

Sesame Noodle Bar: Deze Japans getinte tapasbar is een beetje verwijderd van het stadscentrum, maar de moeite waard om er eens met de tuk-tuk heen te gaan. (www.sesamenoodlebar.com)

Restaurant Magnolia: dit Vietnamees restaurant heeft eerst en vooral een gezellige tuin om in te tafelen en ze serveren er bovendien overheerlijke gerechten voor een zachte prijs. De soepen en hartige pannenkoeken zijn absolute aanraders! (adres: op de hoek van street 51 en street 242).

Kravanh Restaurant, authentic Khmer Cuisine: een heel gezellige zaak en lekkere Khmer gerechten, wel een beetje prijziger natuurlijk dan aan een foodstall.

Cambodja cooking class: De kok neemt de groep eerst mee naar de markt om inkopen te doen en daarna ga je aan de slag met koksmes en veizel. Het is de moeite om de volledige dag te doen want in de namiddag maak je nog een lekkere banana blossom salad en een zoet dessert. (adres: #67 street 240)

Niks moet, niksen mag

maandag 9 december,

Hier lig ik nu in een hangmat op een tropisch eilandje met een boek in mijn handen. Geen besef van tijd noch dag. Volledig verzonken in de reisverhalenbundel die op mijn buik rust.

Ein-de-lijk!

Het moet toch al meer dan 10 jaar geleden zijn dat ik dit nog eens heb gevoeld. Ik was toen nog student en op reis in Zambia. Ook toen kon ik even alles opzij zetten. Niet hoeven denken aan wat nog moet gebeuren. Gewoon leven in het hier en het nu.

In mijn dagelijkse leven is er geen moment ongepland, zelfs slapen is min of meer een geplande bezigheid. In het weekend lukt het me niet om eens languit in bed te blijven liggen. Zodra ik dit toch probeer is er altijd die andere stem die zich afvraagt wat er die dag allemaal dient te gebeuren.

Mijn zogenaamde planning staat altijd vol met dingen die ik MOET doen. Zaken zoals gaan lopen, winkelen, eten maken, een fietstocht maken, in de tuin werken, klusjes doen in huis, met familie of vrienden afspreken, ... Het is steeds rushen van het ene plan naar de andere afspraak. Een dag is immers snel voorbij. Te snel.

Elk jaar opnieuw start ik met goeie voornemens om dit te veranderen. Elk jaar opnieuw moet ik echter vaststellen dat ik er weer niet in ben geslaagd. De molen draait, en probeer die maar eens te stoppen...

Maar dit jaar is anders, dit jaar hebben we eindelijk de beslissing genomen om de molen tot stilstand te brengen. Tijd maken om te genieten van wat een dag brengt, zonder al te veel van die dag te willen maken.

En hier zijn we nu op het eiland Ko Ta Kiev, in een hangmat met een boekje in de hand en enkel het geluid van de afrollende zee naast me. Ik geef het toe, ik heb al ergere maandagen gekend. Het voelt wat vreemd aan om een hele dag te niksen. En toch doet het zo veel deugd. Dit is wat ik lang heb gemist. Het is nog even wennen aan het gevoel. Maar het lukt me wel, we hebben de tijd aan onze zijde.

Lang geleden trouwens dat het werkwoord "niksen" bij mij een positieve connotatie heeft gehad. We zijn goed bezig! Zalig!!!

Enkele praktische zaken

Beste lezers,

We vinden het heel fijn dat hier en daar al een reactie binnenkomt op hetgeen we posten. Laat jullie vooral niet tegenhouden om hetzelfde te doen! Vergeet dan ook zeker niet je naam te vermelden, dan kunnen we toch een gezicht op de reactie plakken :-)

In jullie omgeving zijn er wellicht vrienden, familie, kennissen, ... genoeg die interesse hebben om onze unieke ervaringen te lezen. Voel jullie dan ook vrij om onze blog te delen via Facebook, mail of andere kanalen. Delen die handel!

Wie zich op onze mailinglist heeft ingeschreven via Facebook, zou normaal gezien geen mailtje krijgen wanneer we iets posten, ook al zou dat de bedoeling moeten zijn.
Het beste is dus om jullie nog eens in te schrijven op de mailinglist (in de linkerkolom bij 'volg onze blog per email') via www.shufflerhythm.blogspot.be. Dan zou dat probleem uit de weg moeten zijn.

Voor degenen die zich helemaal nog niet hebben ingeschreven, laat je niet kennen en gewoon doen!

We hebben een extra tabblad 'route' toegevoegd. Je kan via deze link doorklikken naar een kaart waarop we de plaatsen waar we geweest zijn aangeduid hebben.


Veel lees- en kijkplezier!

Onze eerste ervaringen op een rijtje

We zijn hier nu een week en het lijkt alsof de eerste overweldigende indrukken ondertussen allang verteerd zijn. Momenteel zitten we in onze derde guesthouse, een stukje paradijs op aarde. Er zijn geen andere gasten en dat maakt het des te zaliger. Genieten van de stilte, de zachte golven die zich uitrollen over het smalle strand, zwoele zomeravonden, heerlijke filmmuziek op de achtergrond, een leuke babbel met Marco (de uitbater), lekker eten, ...
Zonet hebben we nog een heerlijk stukje vis op de bbq met een fris slaatje gegeten. Tijdens het eten hadden we het over wat ons tot nu toe al is bijgebleven. Dit moest toch met jullie gedeeld worden:

• 1 USD = 4 000 Riel (lokale munt). Beide munten worden gewoon door elkaar gebruikt.

• Ph = F. Phnom Penh wordt dus uitgesproken als Fnom Pen. Wij spraken het uit zoals we het lazen (ik denk dat we af en toe wel zullen uitgelachen zijn).

• Iemand begroeten of bedanken doen ze hier door hun handen op elkaar te leggen en een lichte buiging te maken. Wanneer je iets aan elkaar geeft, doe je dit steeds met twee handen.

• Het verkeer in de steden is gewoonweg chaotisch. Heel veel brommers, tuk-tuks en jeeps (dikke, sjieke bakken als Lexus, Toyota, ...!) vullen de wegen. De enige regel die geldt is dat alles kan en alles mag. Spookrijden is wellicht een nationale sport en de claxon het favoriete voertuigonderdeel. Rood licht wordt gewoonweg genegeerd en zebrapaden liggen er als versiering bij want je moet niet denken dat er één voertuig voor je zal stoppen om over te steken. De weg geraak je dus over op goed geluk. Iedereen draagt bovendien een maskertje voor de mond en neus en dat lijkt ons geen slecht idee als je ziet hoeveel fijn stof er hier in de lucht hangt. Handig, zo'n maskertje, maar je moet het met zachtheid behandelen, Tim is er in geslaagd om er al 2 kapot te maken.

• In de steden botsen we nu en dan op een vuilnisbelt en maken we ons snel uit de voeten zonder de eerstvolgende minuut nog naar adem te happen. Wanneer je de trip maakt van stad naar stad en dus door het platteland trekt, merken we ook het vuil op dat overal (echt òveral), in de bermen ligt. Men is hier niet zo gesteld op een proper milieu, zo te zien. Het doet ons een beetje terugdenken aan Afrika en eigenlijk is het gewoonweg doodzonde.

• De lokale bevolking begrijpt geen bal van wat je hen wil zeggen. We hebben al een aantal keer geprobeerd een gesprek met een local aan te knopen maar verder dan 'yes', 'no' en daartussenin wat gebrabbel in hun eigen taal komen ze meestal niet. We geven de moed niet op (al vrees ik het ergste)!

• Het eten, da's een ander verhaal. In de steden rijzen food stalls rond etenstijd als paddenstoelen uit de grond. Ook aan gezellige restaurantjes geen gebrek. We hebben hier al verrukkelijke maaltijden verorberd voor weinig geld en tot zover geen slechte ervaringen gehad. Ze kunnen hier gewoon zó goed kokerellen! Vanmiddag nog gingen we eten in een traditioneel Khmer restaurant (Khmer is de naam van de bevolking die in Cambodja woont) en ik had 'beef lok lak' besteld, een traditioneel Cambodjaans gerecht dat je quasi overal op de kaart terugvindt. Werkelijk een culinair orgasme! (zie foto)

• Wil je bananen? Waag het dan niet om er een aantal van een tros te trekken, want die krijg je gewoon naar je hoofd geslingerd. 't Is niet dat we dit bij iemand anders opgepikt hebben, we hebben het gewoon aan den lijve mogen ondervinden. Op dag 2 wisten we dus al hoe dat zat met die bananen.

• Bij het begrip 'badkamer' hoef je je niet veel voor te stellen. De wc staat gewoon in de douche, of de douche in de wc ('t is maar hoe je het bekijkt) en daartussenin hangt ergens de lavabo. Toiletpapier gooi je hier trouwens niet in het toilet maar in het vuilnisbakje, zo geraken de leidingen niet verstopt. Ze gebruiken hier trouwens geen toiletpapier, maar een 'spuit' (ik vind geen beter woord) om de poep schoon te maken. We zijn nog wat afkerig en houden het voorlopig nog bij de goede oude gewoonte :-). Een foto van een typisch badkamertje volgt ongetwijfeld nog!

• Het was leuk om enkele nachten in een echte hut op palen te slapen, very basic ook. Jammer genoeg hebben knaagdiertjes zich ook goed geamuseerd met onze spullen. Resultaat: oortjes van de ipod naar de vaantjes, stukjes uit mijn horlogeband gebeten en de oplader van de tablet beschadigd. We weten dus waar we op moeten letten als we nog eens in een hut willen logeren.

Om eerlijk te zijn, we hebben het hier echt naar onze zin, elke dag brengt iets nieuws en het lijkt alsof er al meerdere weken gepasseerd zijn. Nog veel avonturen voor de boeg dus!

Relaxing with a view

Paradise on earth @ Ream Beach Guesthouse - Close to Sihanoukville, South West Cambodja

Ons nieuwe stekje voor de komende ... dagen!

Feelin' hot hot hot!

Het kwik bereikt 30 graden en meer. 't Is zwoel, vochtig, plakkerig en broeierig heet in hartje Phnom Penh. Onze eerste stappen op Zuid- Oost Aziatische bodem zijn gezet maar we beseffen nog niet dat dit het begin wordt van ons lange avontuur. We hebben meer het gevoel maar voor 3 weken weg te zullen zijn. Niet dus! :-) De warmte maakt het, in combinatie met de vermoeidheid na onze lange reis, onmogelijk nog veel te doen vandaag. We hebben ons dan maar met een héérlijke mangosmoothie geïnstalleerd in de bar van onze hostel om jullie een eerste update te bezorgen.

Over de trip zelf valt niet veel te vertellen. De trein en Thalys waren op tijd, het vliegtuig naar Saigon was dik oké en de aansluiting met onze vlucht naar de eindbestemming Phnom Penh verliep vlot. Geen reden tot klagen dus, want ook onze rugzakken kwamen netjes van de transportband gerold. Oef!

Veel avonturen hebben we natuurlijk nog niet meegemaakt, alleen heel wat indrukken opgedaan van een wereld die mijlenver van de onze verwijderd ligt. Niet alleen in kilometers, maar ook in manier van leven, wonen, werken, eten, ... . Al deze indrukken overweldigen ons nogal en maken dat we ons even verloren voelen in deze nieuwe omgeving. Je kan je van de ene op de andere dag niet meer in je moedertaal uitdrukken, je verstaat geen bal van wat de locals je proberen te vertellen en we voelen ons momenteel nog wat ongemakkelijk tussen de vele backpackers die in de bar van de hostel zitten.

De internationale luchthavens van Vietnam en Cambodja zijn kleiner dan wat we in Europa gewend zijn. Er liep precies ook echt geen kat rond. Toen we met het vliegtuig boven Phnom Penh cirkelden en met de tuk-tuk naar onze hostel reden, deed de stad ons op de één of andere manier denken aan een Afrikaanse stad zoals we er een aantal hadden gezien in Malawi. Ook hier troepen mannen samen op de straathoeken om ogenschijnlijk wat te zitten niksen, de vrouwen vegen de stoep met handbezems. Kleine winkeltjes zijn volgestouwd en je vindt er zo tientallen naast elkaar. In de ene winkel koop je groenten, in de winkel daarnaast verkopen ze auto-motoren. Brommers vliegen ons langs alle kanten voorbij terwijl onze tuk-tukchauffeur zich handig een weg door het verkeer baant. Op sommige brommers zit 4 man tegelijk en 8 man vooraan in een camionette gestouwd is geen uitzondering maar regel. Het verkeer lijkt weinig structuur te hebben (men maakt er vb. geen probleem van om tegen de stroom in te rijden) en toch veel, want men lijkt goed te weten wat wanneer te doen. Overal zie je straatventers met hun karretje om drank, fruit, eten of een andere kleinigheid te verkopen.

Langs de andere kant hebben we wel het gevoel dat deze stad beter ontwikkeld is dan wat we in Afrika gezien hebben. Het straatbeeld oogt anders, er zijn een aantal brede boulevards, men is volop appartementsblokken aan het bouwen, de Frans-koloniale sfeer hangt hier nog op verscheidene plaatsen, ... Sommige dingen doen me zelfs denken aan de Spaanse costas!

Na een goede nachtrust trekken we morgen de stad in, op zoek naar lekkere plaatsjes om te eten en om een beetje de toerist uit te hangen wellicht!

Ne keer goe zot doen!

We zijn er zo stilaan wel klaar voor denk ik...
(en maar best ook, want onze rekening is geplunderd!)

Hey ho, let's go!

Eindelijk, het is bijna zover! De one-way tickets zijn geboekt, onze eerste slaapplaats ligt vast. Na anderhalf jaar wikken en wegen en knopen niet kunnen doorhakken, is er nu geen weg terug meer. Wij vertrekken naar Azië op 26 november!

Bestemmingen: min of meer gekend. Reistijd: nog onbepaald.

We starten onze reis in Phnom Penh - Cambodja, waar we 1 maand de tijd nemen om het land te ontdekken en onze rugzak zullen volproppen met fantastische indrukken en ervaringen. Daarna reizen we vanuit Phnom Penh met de bus door naar Ho Chi Minh - Vietnam waar we het nieuwe jaar zullen infeesten met Lise & Michiel en wellicht ook Lien! Eens bekomen van de feestvreugde, starten we aan onze rondreis door Vietnam. We starten in de Mekong Delta en trekken van zuid naar noord. In het noorden hoppen we de grens over naar Laos. Hoe we Laos zullen ontdekken hebben we nog niet bekeken, evenmin de andere landen die nog zullen volgen. Want ook Thailand, Maleisië en Indonesië staan nog op het vervanglijstje!
Concrete timings zijn er niet, omdat we onszelf geen tijdsdruk willen opleggen. Enkel op die manier kunnen we langer blijven op plaatsen die ons hart veroverd hebben en snel onze biezen pakken op plaatsen waar we het helemaal niet naar onze zin hebben. Voor een update (en veel meer dan dat!) zit je dus perfect op deze blog!

Waarom, in godsnaam, willen wij op reis gaan? En waarom, in godsnaam, naar Azië? Het antwoord op de tweede vraag ligt eigenlijk voor de hand. We wilden graag naar een streek ver van hier, waar we geen winterse toestanden moeten trotseren en met een mooie cultuur en natuur. Eén van onze droombestemmingen is Australië, dus leek het eerst die richting uit te gaan, maar mede door het enthousiasme van Tim's nicht Lien kregen we Azië in het vizier. Zij heeft ons ervan overtuigd dat er daar heel wat te beleven valt: één voor één prachtige landen met fantastische mensen, een rijke (eet)cultuur, lekker warm (zwoel!) weer, ... èn nog goedkoop ook! We hebben hier en daar wat opgezocht en het ziet er inderdaad veelbelovend uit. We staan dan ook te popelen om daarvan te kunnen proeven.

Het antwoord op de eerste vraag is niet zo simpel onder woorden te brengen. Meestal komen we niet verder dan een ietwat verwarde uitleg over het najagen van onze droom en het volgen van ons gevoel. In ieder geval, sinds 'ons' bestaan, bijna 2 jaar geleden, dromen wij hier luidop van. Plannen werden toen volop gesmeed, door omstandigheden opnieuw in de koelkast gestoken, maar enkele maanden geleden opnieuw bovengehaald. En nu is het dan toch zover, onze droom wordt eindelijk werkelijkheid!
Daarnaast hebben we het gevoel dat we op het punt gekomen zijn om eens stil te staan en na te denken over welke kant we uit willen met ons tweetjes en het leven. We willen van de tijd ginder dan ook gebruik maken om onze toekomst een beetje uit te tekenen. Zowel geschiedenis als toekomst schrijven dus! We kijken vooral uit naar het reizen, relaxen, sporten, bloggen, Aziatisch koken, een beetje avontuur beleven, nieuwe culturen ontdekken, ... volop doen wat we graag doen.

Eén ding is zeker, we zullen jullie missen! (Al zal ik daar vermoedelijk wat meer last van hebben dan Tim :-) )
De kerstboom- en ballen laten we alvast in hun dozen zitten dit jaar en ook de wollen muts en sjaal blijven netjes in de kast. Tenzij Koning Winter dit jaar héél vroeg van de partij is...

Tot schrijfs!