Onze eerste ervaringen op een rijtje

We zijn hier nu een week en het lijkt alsof de eerste overweldigende indrukken ondertussen allang verteerd zijn. Momenteel zitten we in onze derde guesthouse, een stukje paradijs op aarde. Er zijn geen andere gasten en dat maakt het des te zaliger. Genieten van de stilte, de zachte golven die zich uitrollen over het smalle strand, zwoele zomeravonden, heerlijke filmmuziek op de achtergrond, een leuke babbel met Marco (de uitbater), lekker eten, ...
Zonet hebben we nog een heerlijk stukje vis op de bbq met een fris slaatje gegeten. Tijdens het eten hadden we het over wat ons tot nu toe al is bijgebleven. Dit moest toch met jullie gedeeld worden:

• 1 USD = 4 000 Riel (lokale munt). Beide munten worden gewoon door elkaar gebruikt.

• Ph = F. Phnom Penh wordt dus uitgesproken als Fnom Pen. Wij spraken het uit zoals we het lazen (ik denk dat we af en toe wel zullen uitgelachen zijn).

• Iemand begroeten of bedanken doen ze hier door hun handen op elkaar te leggen en een lichte buiging te maken. Wanneer je iets aan elkaar geeft, doe je dit steeds met twee handen.

• Het verkeer in de steden is gewoonweg chaotisch. Heel veel brommers, tuk-tuks en jeeps (dikke, sjieke bakken als Lexus, Toyota, ...!) vullen de wegen. De enige regel die geldt is dat alles kan en alles mag. Spookrijden is wellicht een nationale sport en de claxon het favoriete voertuigonderdeel. Rood licht wordt gewoonweg genegeerd en zebrapaden liggen er als versiering bij want je moet niet denken dat er één voertuig voor je zal stoppen om over te steken. De weg geraak je dus over op goed geluk. Iedereen draagt bovendien een maskertje voor de mond en neus en dat lijkt ons geen slecht idee als je ziet hoeveel fijn stof er hier in de lucht hangt. Handig, zo'n maskertje, maar je moet het met zachtheid behandelen, Tim is er in geslaagd om er al 2 kapot te maken.

• In de steden botsen we nu en dan op een vuilnisbelt en maken we ons snel uit de voeten zonder de eerstvolgende minuut nog naar adem te happen. Wanneer je de trip maakt van stad naar stad en dus door het platteland trekt, merken we ook het vuil op dat overal (echt òveral), in de bermen ligt. Men is hier niet zo gesteld op een proper milieu, zo te zien. Het doet ons een beetje terugdenken aan Afrika en eigenlijk is het gewoonweg doodzonde.

• De lokale bevolking begrijpt geen bal van wat je hen wil zeggen. We hebben al een aantal keer geprobeerd een gesprek met een local aan te knopen maar verder dan 'yes', 'no' en daartussenin wat gebrabbel in hun eigen taal komen ze meestal niet. We geven de moed niet op (al vrees ik het ergste)!

• Het eten, da's een ander verhaal. In de steden rijzen food stalls rond etenstijd als paddenstoelen uit de grond. Ook aan gezellige restaurantjes geen gebrek. We hebben hier al verrukkelijke maaltijden verorberd voor weinig geld en tot zover geen slechte ervaringen gehad. Ze kunnen hier gewoon zó goed kokerellen! Vanmiddag nog gingen we eten in een traditioneel Khmer restaurant (Khmer is de naam van de bevolking die in Cambodja woont) en ik had 'beef lok lak' besteld, een traditioneel Cambodjaans gerecht dat je quasi overal op de kaart terugvindt. Werkelijk een culinair orgasme! (zie foto)

• Wil je bananen? Waag het dan niet om er een aantal van een tros te trekken, want die krijg je gewoon naar je hoofd geslingerd. 't Is niet dat we dit bij iemand anders opgepikt hebben, we hebben het gewoon aan den lijve mogen ondervinden. Op dag 2 wisten we dus al hoe dat zat met die bananen.

• Bij het begrip 'badkamer' hoef je je niet veel voor te stellen. De wc staat gewoon in de douche, of de douche in de wc ('t is maar hoe je het bekijkt) en daartussenin hangt ergens de lavabo. Toiletpapier gooi je hier trouwens niet in het toilet maar in het vuilnisbakje, zo geraken de leidingen niet verstopt. Ze gebruiken hier trouwens geen toiletpapier, maar een 'spuit' (ik vind geen beter woord) om de poep schoon te maken. We zijn nog wat afkerig en houden het voorlopig nog bij de goede oude gewoonte :-). Een foto van een typisch badkamertje volgt ongetwijfeld nog!

• Het was leuk om enkele nachten in een echte hut op palen te slapen, very basic ook. Jammer genoeg hebben knaagdiertjes zich ook goed geamuseerd met onze spullen. Resultaat: oortjes van de ipod naar de vaantjes, stukjes uit mijn horlogeband gebeten en de oplader van de tablet beschadigd. We weten dus waar we op moeten letten als we nog eens in een hut willen logeren.

Om eerlijk te zijn, we hebben het hier echt naar onze zin, elke dag brengt iets nieuws en het lijkt alsof er al meerdere weken gepasseerd zijn. Nog veel avonturen voor de boeg dus!